Ik heb het...
Ik vertel de gnolls dat in het boek van de dode tovenaar wellicht een spreuk staat om lama's of gnolls weer tot leven te wekken, en ik zeg Casus dat er misschien zelfs een spreuk is die hem kan herstellen!
Dan krijg ik het boek! Ik ben geniaal! Ha! Pak aan vuile ogre!
dinsdag 22 maart 2011
zaterdag 19 maart 2011
De rokende roboridder
Volgend specimen ter onderzoek is het wandelende blik, Casus. Zo mogelijk is het nog een groter raadsel dan Rakshatta... Enerzijds doet hij me denken aan een golem, een constructie die bewegingen leerde, anderzijds is Casus veel... menselijker. Hoe hard ik het ook haat het te zeggen. Zou hij een menselijke ziel hebben? Hij sprak een taal die dichter bij de mijne aanleunde dan de taal van Lizards, Gnolls of Eberkin. De ogre verstond het, maar hoe dat komt moet ik nog leren.
Het is duidelijk dat hij "gemaakt" werd in plaats van geboren. Het is een machine, een robot, een golem met een ziel. Geen idee hoe de ziel erin is geraakt, maar het is er. Hij kan spreken, denken en voelen. Heeft zelfs herinneringen en een eigen wil. Bah, te denken dat het meest menselijke wezen in mijn buurt een robot is... Hij zei eveneens dat hij al meerdere eeuwen oud is. Wat meteen zijn domheid bewijst, wie heeft er nu meerdere eeuwen nodig om magie te leren? Het zit in hem, ik ben er zeker van, ik voel het. Maar het komt er niet uit. Of probeert hij het verborgen te houden?
Het is een religieuze magie, iets met een godheid of een geloof... Wat de stemmen daarover brabbelen is me nog niet helemaal duidelijk geworden.
Verhaaltjes van vroeger spreken over krijgers, ridders die zo vast overtuigd waren in hun zaak, in hun strijden, dat ze anderen konden inspireren en zegenen. Paladijnen was de naam denk ik. Al had ik wel verwacht dat die uitgestorven waren. Wie gelooft er nu in goden? Straks ga ik nog een robot zien bidden, dan heb ik het allemaal wel gezien. Behalve wat gezwaai met een zwaard heb ik wel niet veel van hem gezien. Heb hem een mooi zwaard laten houden dat ik gevonden had, ik kon er toch niet veel mee. Gelukkig maar dat hij het bij had, was hij zonder geweest lag hij nu helemaal aan scherven. Of brokstukken. Of... ah, van wat hij ook gemaakt is... Na het gevecht met de zombie kwam er rook uit hem, in plaats van bloed.
Zo zie je maar weer, ik ben de goedheid zelve, ik heb hem gered!
Misschien moet ik de vloeistof van de zombie eens op hem uitproberen om het effect ervan te testen. Wie weet repareert het hem, zoals het ook een dode weer liet lopen. Of gaan we hem zien bidden! Ohja, ik was de goedheid zelve zeker. Nou, bidden voor ons kan toch geen kwaad? Of wel?
Het is duidelijk dat hij "gemaakt" werd in plaats van geboren. Het is een machine, een robot, een golem met een ziel. Geen idee hoe de ziel erin is geraakt, maar het is er. Hij kan spreken, denken en voelen. Heeft zelfs herinneringen en een eigen wil. Bah, te denken dat het meest menselijke wezen in mijn buurt een robot is... Hij zei eveneens dat hij al meerdere eeuwen oud is. Wat meteen zijn domheid bewijst, wie heeft er nu meerdere eeuwen nodig om magie te leren? Het zit in hem, ik ben er zeker van, ik voel het. Maar het komt er niet uit. Of probeert hij het verborgen te houden?
Het is een religieuze magie, iets met een godheid of een geloof... Wat de stemmen daarover brabbelen is me nog niet helemaal duidelijk geworden.
Verhaaltjes van vroeger spreken over krijgers, ridders die zo vast overtuigd waren in hun zaak, in hun strijden, dat ze anderen konden inspireren en zegenen. Paladijnen was de naam denk ik. Al had ik wel verwacht dat die uitgestorven waren. Wie gelooft er nu in goden? Straks ga ik nog een robot zien bidden, dan heb ik het allemaal wel gezien. Behalve wat gezwaai met een zwaard heb ik wel niet veel van hem gezien. Heb hem een mooi zwaard laten houden dat ik gevonden had, ik kon er toch niet veel mee. Gelukkig maar dat hij het bij had, was hij zonder geweest lag hij nu helemaal aan scherven. Of brokstukken. Of... ah, van wat hij ook gemaakt is... Na het gevecht met de zombie kwam er rook uit hem, in plaats van bloed.
Zo zie je maar weer, ik ben de goedheid zelve, ik heb hem gered!
Misschien moet ik de vloeistof van de zombie eens op hem uitproberen om het effect ervan te testen. Wie weet repareert het hem, zoals het ook een dode weer liet lopen. Of gaan we hem zien bidden! Ohja, ik was de goedheid zelve zeker. Nou, bidden voor ons kan toch geen kwaad? Of wel?
vrijdag 18 maart 2011
Gek op gnolls!
Nu ik de eerste gnoll onderzocht heb, laat ik de tweede ook maar eens bekijken, heb ik het meest stinkende ras gehad. Goed, mannelijke gnoll dus. Tim. Ah, ik herinner me de naam, ik denk dat het Ambros was.
Schuw geval, die gnoll. Hij leek even een goede verkenner, maar weigerde na zijn eerste tripje verdere dienst. Iets van een stapel lijken, zijn familie, heb er verder niet veel aandacht aan besteed. Had je je familie maar beter moeten beschermen. Hoewel, nu ik erover denk... Waarom zouden ze hem in leven hebben gehouden en zijn familie afgemaakt? Hm. Hadden ze hem willen laten paren met het teefje? Maar wie zou nu gnoll welpjes willen kweken?
Hij is wel wat handig moet ik toegeven. Zette zijn mes meteen in de schroeiplek die ik maakte bij de wachter, en kan goed mikken met zijn kruisboog. Lijkt me ook wel vlugge vingers te hebben. Misschien moet ik mijn beurs beter in de gaten houden... hoewel... ik ben menselijk en ik ken magie, in alle opzichten superieur dus.
Een van de stemmetjes zegt iets over gelijke rassen... Ach Jenos, zet die stemmen uit voor je helemaal gek wordt.
woensdag 16 maart 2011
So you think you can dance?
Goed, laat ik de specimens waarmee ik opgescheept zit eens onder de loep nemen. Te beginnen bij Rakshatta, de vrouwelijke gnoll. Om een of andere reden is ze steeds mijn aandacht ontgaan, maar ze heeft de meeste voeling met magie. Wat ze meteen het gevaarlijkst maakt. Als ze loopt is het schichtig, en als ze vecht - zoals bij de zombie - is het wanhopig. Liever magie dus. Veilige afstand. Maar iets zegt me dat ze veel krachtiger is dan ze zich voordoet.
Voor een gnoll mag ze er wel zijn, er druipt al geen kwijl uit haar mond en ze maakte tot nu toe ook nog geen irritante lachgeluiden. Ik neem aan dat ze in haar soort gegeerd wild is. Misschien de mannelijke gnoll eens in het oog houden, dat zal me wijzer maken. Ze heeft ook kleurrijke kleren, heel anders dan de vodden van de rest. Misschien kan ze kunstjes, zoals de beesten in het circus? Dansen, zingen, oreren, een instrument bespelen?
"Nar. Bard. Skald. Magie van de muziek en de kunsten. Wee diegene die gelooft in zijn onschuld!"
Hmpf. Ik begin die stemmetjes in mijn hoofd enorm vervelend te vinden.
"Zij zweeft op de tonen van de wind. Rakshatta, verblij ons met je dans!"
Argh. Zo is het wel goed. Wilskracht Jenos! Weg! Weg weg weg weg weg stemmen!
Ik meende begrepen te hebben dat ze zich zorgen maakte om haar kinderen tijdens onze ontsnapping, maar het bleek om ordinaire lastdieren te gaan, lama's. Beesten hechten zich aan beesten zeker? Een van de dieren is gesneuveld, de andere is er vandoor met de kar. Jammer, het had ons van pas kunnen komen. Hum, zo is het welletjes, straks krijg ik nog medelijden... Ze heeft wat met dieren, misschien komt daarvan haar magie. Ze bidt niet, ze roept geen goden aan en lijkt me nergens om te geven behalve haar lama's. Beesten, natuur... Ooit hoorde ik het verhaal van een man die met een beest in de stad rondliep en het behandelde als zijn gelijke. Misschien is zij ook zoiets?
Nu goed, we zien het wel. En ik ben benieuwd of ze danst, zoals de stemmen zeggen.
Voor een gnoll mag ze er wel zijn, er druipt al geen kwijl uit haar mond en ze maakte tot nu toe ook nog geen irritante lachgeluiden. Ik neem aan dat ze in haar soort gegeerd wild is. Misschien de mannelijke gnoll eens in het oog houden, dat zal me wijzer maken. Ze heeft ook kleurrijke kleren, heel anders dan de vodden van de rest. Misschien kan ze kunstjes, zoals de beesten in het circus? Dansen, zingen, oreren, een instrument bespelen?
"Nar. Bard. Skald. Magie van de muziek en de kunsten. Wee diegene die gelooft in zijn onschuld!"
Hmpf. Ik begin die stemmetjes in mijn hoofd enorm vervelend te vinden.
"Zij zweeft op de tonen van de wind. Rakshatta, verblij ons met je dans!"
Argh. Zo is het wel goed. Wilskracht Jenos! Weg! Weg weg weg weg weg stemmen!
Ik meende begrepen te hebben dat ze zich zorgen maakte om haar kinderen tijdens onze ontsnapping, maar het bleek om ordinaire lastdieren te gaan, lama's. Beesten hechten zich aan beesten zeker? Een van de dieren is gesneuveld, de andere is er vandoor met de kar. Jammer, het had ons van pas kunnen komen. Hum, zo is het welletjes, straks krijg ik nog medelijden... Ze heeft wat met dieren, misschien komt daarvan haar magie. Ze bidt niet, ze roept geen goden aan en lijkt me nergens om te geven behalve haar lama's. Beesten, natuur... Ooit hoorde ik het verhaal van een man die met een beest in de stad rondliep en het behandelde als zijn gelijke. Misschien is zij ook zoiets?
Nu goed, we zien het wel. En ik ben benieuwd of ze danst, zoals de stemmen zeggen.
dinsdag 15 maart 2011
Ik ben niet gek! Ik ben een zeppelin!
Ik voel de magie om me heen. De fijne draden van iets wat bewust tegen de natuurlijke orde is gemuteerd, zoals de zombiebroer van de ogre. En ik zie dat ik moet opletten voor de jammerende gnoll. Ze heeft magie. Nog geen idee hoe sterk. Maar het is er, ik voel het aan haar. Ook de robot heeft iets, maar van een andere aard. Iets... religieus. Hoewel ik me afvraag tot welke god een robot bidt, als hij het al doet.
Het symbool van Azul'Char maakte iets in me los. Herinneringen. Gedachten. Stemmen. Fluisterende stemmen, constant in mijn hoofd. Talen uit dimensies en werelden waar ik nog niet geweest ben. Woorden over magie, religie en verre werelden. Hoe ze in mijn hoofd komen weet ik niet. Maar als ik me concentreer hoor ik ze niet.
Willen. Ik moet mijn wilskracht oefenen, het is het enige wat me rest in deze waanzin, de waanzin die begon toen ik de grenzen van deze dimensie overstak. Als ik wil verschijnen er energiebollen en als ik wil spreek ik demonische klanken uit die objecten breken en verpulveren. Als ik wil hoor ik de stemmen niet. Als ik wil... Ik wil thee!
De gevonden dolk past mooi bij mijn lange zijden jas. Heb hem aan mijn riem bevestigd, kan ik hem snel trekken als het nodig is. Keukenmessen liggen nu in mijn rugzak. Laat de ogre maar komen nu. Wie niet oplet krijgt een dolk in zijn ribben. Gevolgd door een bol dimensie-energie. En stemmen in zijn hoofd! Ha!
Dat doet me eraan denken... Ik moet het boek van de dode tovenaar nog bemachtigen... Die domme ogre kan er niks mee, maar ik! Wie weet kan ik met dat boek een manier verzinnen om ongewenste demonen op afstand te houden... Of de stank van gnolls te verdrijven! Of... Bon, we zien wel. Ik moet het in ieder geval te pakken zien te krijgen of hem overtuigen het aan mij te geven. Misschien als ik dreig de dog tags van zijn broer te doen verdwijnen zoals ik de riem deed verdwijnen? Hm... Wie weet...
Ah, en ik herinner me de naam van de jammerende gnoll. Rakshata. Nu nog op de naam van de andere komen. Of zou ik hem gewoon Tim noemen? Kort... simpel... Net als hemzelf. Geef nu toe, welke idioot slaagt erin zijn hele familie te laten uitmoorden door een bende huurlingen? Als het nu nog demonen waren... Of zombies. Hoe zou het eigenlijk met mijn ouders zijn? Ach, irrelevante gedachten. Dat zien we later wel.
Resultaten van de lvl-up:
Nieuwe invocation: OTHERWORLDLY WHISPERS (Least; 2nd)
You hear whispers in your ears, revealing secrets of the multiverse. You gain a +6 bonus on Knowledge (arcana), Knowledge (religion), and Knowledge (the planes) checks for 24 hours.
Detect Magic (Sp): Beginning at 2nd level, a warlock can use detect magic as the spell at will. His caster level equals his class level.
Hitpoints: +8 (D8, resultaat 6 + CON mod 2)
Base attack bonus: +1
Saving throws: +1 Will
Skills: +1 bij Bluff, Concentration, Knowledge (planes), Spellcraft en Use Magic Device
Het symbool van Azul'Char maakte iets in me los. Herinneringen. Gedachten. Stemmen. Fluisterende stemmen, constant in mijn hoofd. Talen uit dimensies en werelden waar ik nog niet geweest ben. Woorden over magie, religie en verre werelden. Hoe ze in mijn hoofd komen weet ik niet. Maar als ik me concentreer hoor ik ze niet.
Willen. Ik moet mijn wilskracht oefenen, het is het enige wat me rest in deze waanzin, de waanzin die begon toen ik de grenzen van deze dimensie overstak. Als ik wil verschijnen er energiebollen en als ik wil spreek ik demonische klanken uit die objecten breken en verpulveren. Als ik wil hoor ik de stemmen niet. Als ik wil... Ik wil thee!
De gevonden dolk past mooi bij mijn lange zijden jas. Heb hem aan mijn riem bevestigd, kan ik hem snel trekken als het nodig is. Keukenmessen liggen nu in mijn rugzak. Laat de ogre maar komen nu. Wie niet oplet krijgt een dolk in zijn ribben. Gevolgd door een bol dimensie-energie. En stemmen in zijn hoofd! Ha!
Dat doet me eraan denken... Ik moet het boek van de dode tovenaar nog bemachtigen... Die domme ogre kan er niks mee, maar ik! Wie weet kan ik met dat boek een manier verzinnen om ongewenste demonen op afstand te houden... Of de stank van gnolls te verdrijven! Of... Bon, we zien wel. Ik moet het in ieder geval te pakken zien te krijgen of hem overtuigen het aan mij te geven. Misschien als ik dreig de dog tags van zijn broer te doen verdwijnen zoals ik de riem deed verdwijnen? Hm... Wie weet...
Ah, en ik herinner me de naam van de jammerende gnoll. Rakshata. Nu nog op de naam van de andere komen. Of zou ik hem gewoon Tim noemen? Kort... simpel... Net als hemzelf. Geef nu toe, welke idioot slaagt erin zijn hele familie te laten uitmoorden door een bende huurlingen? Als het nu nog demonen waren... Of zombies. Hoe zou het eigenlijk met mijn ouders zijn? Ach, irrelevante gedachten. Dat zien we later wel.
Resultaten van de lvl-up:
Nieuwe invocation: OTHERWORLDLY WHISPERS (Least; 2nd)
You hear whispers in your ears, revealing secrets of the multiverse. You gain a +6 bonus on Knowledge (arcana), Knowledge (religion), and Knowledge (the planes) checks for 24 hours.
Detect Magic (Sp): Beginning at 2nd level, a warlock can use detect magic as the spell at will. His caster level equals his class level.
Hitpoints: +8 (D8, resultaat 6 + CON mod 2)
Base attack bonus: +1
Saving throws: +1 Will
Skills: +1 bij Bluff, Concentration, Knowledge (planes), Spellcraft en Use Magic Device
maandag 14 maart 2011
Two ogres, or not two ogres?
(Jaja, flauwe woordspeling... verzin een betere en post hem in een comment! En ja, alles is puur Jenos' point of view. Maar dat had je al wel door zeker?)
Vandaag zat niet mee.
Net nu ik dacht een beetje in veiligheid te zijn voor al dat geweld, hop, klap op mijn hoofd, alles donker en drie dagen later wakker geworden in een vochtige kelder met een zak over mijn hoofd.
Ze hebben me dan toch te pakken, denk ik eerst, maar het lijkt vrij aards als ik de zak van mijn hoofd doe. Teveel aards eigenlijk zelfs, want ik zit in een cel met twee gnolls en een ogre. En nog erg zwijgzame ook. Buiten ons, twee zuipende militairen. Ik probeer een gesprek los te maken, maar door de drank is dat nogal moeilijk. En door de ogre. Wanneer er eentje dicht genoeg komt wordt de ogre wakker en krijgt de bewaker klappen. Dagboek, herinner me eraan dat ik nooit een ogre kwaad maak. Of toch niet zomaar.
De gnolls volgen mee naar buiten. De ene heeft honger, de andere lijkt zeer geïnteresseerd rond te kijken waar we zijn. In een kamer naast ons blijkt een wandelende hoop metaal te staan. Warforged noemt hij zichzelf, maar ik heb er niet veel vertrouwen in. Goed, niet meer in de ogre en in de gnolls, maar enfin... De Warforged blijkt een naam te hebben, Casus. Ik schrijf hem hier voor ik hem vergeet, zoals gewoonlijk. Ook de ogre heeft een naam, Thrakmar. De gnolls snuffelen nog wat rond, daar hoor ik later wel namen van. Of niet.
De woesteling lijkt erop gebrand verder uit te breken, en gaat naar de deur waarachter stemmen te horen zijn. Ik begrijp niet goed waarom we niet de veilige weg door het riool nemen, maar voor ik wat kan zeggen loopt het mis. En ik heb het niet gedaan! Thrakmar, ongeduldig als hij is, deed een mislukte poging de deur open te beuken. Ik bluf ons eruit door te roepen dat alles in orde is, maar ondanks alles beukt de ogre bij een tweede poging de deur in en gaat de wachters te lijf. Geen tactiek... geen planning... geen wonder dat de meesten enkel nut hebben op een boorplatform... De ogre is door het dolle heen, maar vergeet dat wij niet kunnen passeren als hij in de deuropening staat. En krijgt dus rake klappen. Wel... Eigen schuld zeker?
Wanneer hij eindelijk wat ruimte maakt, laat ik even mijn nieuwste trucje zien. Geweldig toch, magie van een andere wereld... Pure, rauwe energie, afkomstig van niets meer dan mijn wilskracht, mijn wil dat het er is en de grenzen van dimensies doorbreekt... Mijn Eldritch Blast laat een gapende vleeswonde achter in de borst van de wachter die net wilde toeslaan. Verbaasde gezichten alom. Vrees. Afgunst. Paniek. Heerlijk, ze begrijpen niet wat ze zien. De Warforged grijpt een vluchtende wachter. De rest wordt ongenadig afgemaakt. Al vraag ik me af of het nodig is. Maar tegen een ogre moet je niet protesteren op dat moment... De laatste wordt vastgebonden en ondervraagd. Als is het met een pauze omdat Thrakmar zijn geduld verloor en de wachter bewusteloos slaat... Maar, uiteindelijk toch een beetje informatie.
We zijn in handen van een of andere huurlingencompagnie. Iets met Pirates, maar ik ben de naam al vergeten. Niet vriendelijk tegen andere rassen. Verbaast me niks, maar goed. Buiten ligt een stapel lijken, gnolls. De twee gnolls zijn zichtbaar gechoqueerd, al vraagt er eentje meer om haar lama's dan om haar familie. Of ging het om haar kinderen? Ik versta haar Common niet altijd even goed, te vreemd dialect... We zitten dus duidelijk in een kamp in het midden van de woestenij op verschillende dagreizen van Baltasan. En eigenlijk weet ik zelf nog niet goed waarom. Joy. Bij de Ogre is het duidelijk, hij blijkt zelfs lid te zijn geweest van deze bende. Als ze hem hebben buitengegooid omwille van zijn woestheid kan ik dat best begrijpen. Hoewel... Als hij niet vecht kan hij best redelijk zijn... Oh! Het is theetijd!
Vergeet wat ik zei over redelijk zijn. Liever dan de ondervraagde wachter in de cel beneden te steken snijdt Thrakmar zijn keel over. Een goedgemikte energiebal had sneller en pijnlozer kunnen zijn... Maar nee hoor. Daarna gaf hij mijn touw terug met een grijns dat ik het nu ook terug had. Ik moet dringend een middeltje tegen die ogre zoeken...
We proberen een uitbraak. Het kamp is verlaten, op twee soldaten na. Ik neem nu even de leiding, en stuur de warforged en de ogre rond, terwijl de gnolls ter plaatse blijven. Ik druk ze op het hart pas in actie te schieten als wij dat gedaan hebben, om te voorkomen dat de twee alarm slaan. De wachters vermoeden niks, en worden overrompeld. Met het roepen van een enkele klinker van de demonische taal, gericht op de riem van de eerste wachter, verdwijnt de riem terwijl de wachter verdwaasd en verdoofd blijft staan. Als de tweede in actie wil schieten schiet de gnoll hem neer, en daarna maken Thrakmar en Casus - hé, ik weet de naam nog! - hen af. Tijd om de andere kamers te controleren. Met af en toe wat geklaag over lama's wordt het kamp opgeschoond. De combinatie vlot al wat beter, nu de ogre mijn superioriteit heeft erkend. In een andere ruimte worden de wachters naar buiten gelokt door een goed verdraaide stem.
In de laatste ruimte ligt een stervende tovenaar. Vriend van de ogre blijkbaar. Hoe een tovenaar een ogre te vriend kan houden, geen flauw idee. Ze lijken me zo tegengesteld! Snel kijk ik rond naar magische blinbling, maar de ogre is me voor. Ik doe nog een voorstel om even in het boek te bladeren om ons te helpen, maar het mag niet baten. Dan horen we buiten een kar en dierengeluiden. Een van de gnolls sprint naar buiten, roepend dat haar lama's er zijn...
Dat was een slecht idee. Na luttele seconden loopt ze in paniek weer binnen. De vechters nemen gevechtsposities in aan de deur, ik zet me met de mannelijke gnoll - geen idee hoe ik de stank kan verdragen - aan de trap. Enkele ingedeukte hoofden, verschroeide plekken en pijlwonden later is het stil. Hoewel, stil... De aarde trilt, en een tweede ogre komt binnengestormd. Alsof we aan één niet genoeg hadden. Maar helaas...
Deze draagt een symbool van Azul'Char, mijn... vriend. Ik vermoed dat het toch niet helemaal toevallig is dat ik hierin ben beland. Helaas, net nu we hem het meest nodig hebben, jammert Thrakmar als een kind in plaats van te slaan. Wat doe je als een ogre met een ongezonde kleur en een vrij dode gezichtsuitdrukking en een tank vol vreemde vloeistof die dingen in zijn lijf spuit aanvalt? Juist, jammeren... De gnoll naast me heeft het begrepen, en begint zijn kruisboog te vuren. De robot, die er eigenlijk wel wat beschadigd begint uit te zien, snapt het ook, en zelfs de gnoll die haar kinderen zoekt gaat de ogre te lijf. Ik roep de ogre toe dat het een zombie is, maar nee hoor. Gelukkig kunnen we hem met vieren aan nadat we ons richtten op de tank op zijn rug. Al is de Warforged er slecht aan toe. Na het gevecht schiet de gnoll weer naar familie, en onderzoek ik de dode ogre. Om bruusk gestoord te worden door de andere ogre. Het irriteert me mateloos, maar hij had toch niks interessants meer bij. Ik kijk nog even of ik wat van die vloeistof uit de tank kan halen. Helaas heb ik geen flesjes mee... Dan maar in de veldfles.
Moest ik niet meer schrijven is het omdat ik vergeten ben dat er wat anders in mijn veldfles zit en gedronken hebben.
Ah, en het blijkt dan toch om een echte lama te gaan. Waarvan er eentje gesneuveld is ondertussen...
Status:
-Dode familie van de mannelijke gnoll
-Dode broer van Thrakmar
-Dode lama van de jammerende gnoll
-Bijna-kapotte robot
-Een mooie dolk gevonden
Ik vind dat ik er best goed vanaf gekomen ben. Nu nog dat boek van die tovenaar vastkrijgen. Maar wat heeft Azul'Char hiermee te maken?
Vandaag zat niet mee.
Net nu ik dacht een beetje in veiligheid te zijn voor al dat geweld, hop, klap op mijn hoofd, alles donker en drie dagen later wakker geworden in een vochtige kelder met een zak over mijn hoofd.
Ze hebben me dan toch te pakken, denk ik eerst, maar het lijkt vrij aards als ik de zak van mijn hoofd doe. Teveel aards eigenlijk zelfs, want ik zit in een cel met twee gnolls en een ogre. En nog erg zwijgzame ook. Buiten ons, twee zuipende militairen. Ik probeer een gesprek los te maken, maar door de drank is dat nogal moeilijk. En door de ogre. Wanneer er eentje dicht genoeg komt wordt de ogre wakker en krijgt de bewaker klappen. Dagboek, herinner me eraan dat ik nooit een ogre kwaad maak. Of toch niet zomaar.
De gnolls volgen mee naar buiten. De ene heeft honger, de andere lijkt zeer geïnteresseerd rond te kijken waar we zijn. In een kamer naast ons blijkt een wandelende hoop metaal te staan. Warforged noemt hij zichzelf, maar ik heb er niet veel vertrouwen in. Goed, niet meer in de ogre en in de gnolls, maar enfin... De Warforged blijkt een naam te hebben, Casus. Ik schrijf hem hier voor ik hem vergeet, zoals gewoonlijk. Ook de ogre heeft een naam, Thrakmar. De gnolls snuffelen nog wat rond, daar hoor ik later wel namen van. Of niet.
De woesteling lijkt erop gebrand verder uit te breken, en gaat naar de deur waarachter stemmen te horen zijn. Ik begrijp niet goed waarom we niet de veilige weg door het riool nemen, maar voor ik wat kan zeggen loopt het mis. En ik heb het niet gedaan! Thrakmar, ongeduldig als hij is, deed een mislukte poging de deur open te beuken. Ik bluf ons eruit door te roepen dat alles in orde is, maar ondanks alles beukt de ogre bij een tweede poging de deur in en gaat de wachters te lijf. Geen tactiek... geen planning... geen wonder dat de meesten enkel nut hebben op een boorplatform... De ogre is door het dolle heen, maar vergeet dat wij niet kunnen passeren als hij in de deuropening staat. En krijgt dus rake klappen. Wel... Eigen schuld zeker?
Wanneer hij eindelijk wat ruimte maakt, laat ik even mijn nieuwste trucje zien. Geweldig toch, magie van een andere wereld... Pure, rauwe energie, afkomstig van niets meer dan mijn wilskracht, mijn wil dat het er is en de grenzen van dimensies doorbreekt... Mijn Eldritch Blast laat een gapende vleeswonde achter in de borst van de wachter die net wilde toeslaan. Verbaasde gezichten alom. Vrees. Afgunst. Paniek. Heerlijk, ze begrijpen niet wat ze zien. De Warforged grijpt een vluchtende wachter. De rest wordt ongenadig afgemaakt. Al vraag ik me af of het nodig is. Maar tegen een ogre moet je niet protesteren op dat moment... De laatste wordt vastgebonden en ondervraagd. Als is het met een pauze omdat Thrakmar zijn geduld verloor en de wachter bewusteloos slaat... Maar, uiteindelijk toch een beetje informatie.
We zijn in handen van een of andere huurlingencompagnie. Iets met Pirates, maar ik ben de naam al vergeten. Niet vriendelijk tegen andere rassen. Verbaast me niks, maar goed. Buiten ligt een stapel lijken, gnolls. De twee gnolls zijn zichtbaar gechoqueerd, al vraagt er eentje meer om haar lama's dan om haar familie. Of ging het om haar kinderen? Ik versta haar Common niet altijd even goed, te vreemd dialect... We zitten dus duidelijk in een kamp in het midden van de woestenij op verschillende dagreizen van Baltasan. En eigenlijk weet ik zelf nog niet goed waarom. Joy. Bij de Ogre is het duidelijk, hij blijkt zelfs lid te zijn geweest van deze bende. Als ze hem hebben buitengegooid omwille van zijn woestheid kan ik dat best begrijpen. Hoewel... Als hij niet vecht kan hij best redelijk zijn... Oh! Het is theetijd!
Vergeet wat ik zei over redelijk zijn. Liever dan de ondervraagde wachter in de cel beneden te steken snijdt Thrakmar zijn keel over. Een goedgemikte energiebal had sneller en pijnlozer kunnen zijn... Maar nee hoor. Daarna gaf hij mijn touw terug met een grijns dat ik het nu ook terug had. Ik moet dringend een middeltje tegen die ogre zoeken...
We proberen een uitbraak. Het kamp is verlaten, op twee soldaten na. Ik neem nu even de leiding, en stuur de warforged en de ogre rond, terwijl de gnolls ter plaatse blijven. Ik druk ze op het hart pas in actie te schieten als wij dat gedaan hebben, om te voorkomen dat de twee alarm slaan. De wachters vermoeden niks, en worden overrompeld. Met het roepen van een enkele klinker van de demonische taal, gericht op de riem van de eerste wachter, verdwijnt de riem terwijl de wachter verdwaasd en verdoofd blijft staan. Als de tweede in actie wil schieten schiet de gnoll hem neer, en daarna maken Thrakmar en Casus - hé, ik weet de naam nog! - hen af. Tijd om de andere kamers te controleren. Met af en toe wat geklaag over lama's wordt het kamp opgeschoond. De combinatie vlot al wat beter, nu de ogre mijn superioriteit heeft erkend. In een andere ruimte worden de wachters naar buiten gelokt door een goed verdraaide stem.
In de laatste ruimte ligt een stervende tovenaar. Vriend van de ogre blijkbaar. Hoe een tovenaar een ogre te vriend kan houden, geen flauw idee. Ze lijken me zo tegengesteld! Snel kijk ik rond naar magische blinbling, maar de ogre is me voor. Ik doe nog een voorstel om even in het boek te bladeren om ons te helpen, maar het mag niet baten. Dan horen we buiten een kar en dierengeluiden. Een van de gnolls sprint naar buiten, roepend dat haar lama's er zijn...
Dat was een slecht idee. Na luttele seconden loopt ze in paniek weer binnen. De vechters nemen gevechtsposities in aan de deur, ik zet me met de mannelijke gnoll - geen idee hoe ik de stank kan verdragen - aan de trap. Enkele ingedeukte hoofden, verschroeide plekken en pijlwonden later is het stil. Hoewel, stil... De aarde trilt, en een tweede ogre komt binnengestormd. Alsof we aan één niet genoeg hadden. Maar helaas...
Deze draagt een symbool van Azul'Char, mijn... vriend. Ik vermoed dat het toch niet helemaal toevallig is dat ik hierin ben beland. Helaas, net nu we hem het meest nodig hebben, jammert Thrakmar als een kind in plaats van te slaan. Wat doe je als een ogre met een ongezonde kleur en een vrij dode gezichtsuitdrukking en een tank vol vreemde vloeistof die dingen in zijn lijf spuit aanvalt? Juist, jammeren... De gnoll naast me heeft het begrepen, en begint zijn kruisboog te vuren. De robot, die er eigenlijk wel wat beschadigd begint uit te zien, snapt het ook, en zelfs de gnoll die haar kinderen zoekt gaat de ogre te lijf. Ik roep de ogre toe dat het een zombie is, maar nee hoor. Gelukkig kunnen we hem met vieren aan nadat we ons richtten op de tank op zijn rug. Al is de Warforged er slecht aan toe. Na het gevecht schiet de gnoll weer naar familie, en onderzoek ik de dode ogre. Om bruusk gestoord te worden door de andere ogre. Het irriteert me mateloos, maar hij had toch niks interessants meer bij. Ik kijk nog even of ik wat van die vloeistof uit de tank kan halen. Helaas heb ik geen flesjes mee... Dan maar in de veldfles.
Moest ik niet meer schrijven is het omdat ik vergeten ben dat er wat anders in mijn veldfles zit en gedronken hebben.
Ah, en het blijkt dan toch om een echte lama te gaan. Waarvan er eentje gesneuveld is ondertussen...
Status:
-Dode familie van de mannelijke gnoll
-Dode broer van Thrakmar
-Dode lama van de jammerende gnoll
-Bijna-kapotte robot
-Een mooie dolk gevonden
Ik vind dat ik er best goed vanaf gekomen ben. Nu nog dat boek van die tovenaar vastkrijgen. Maar wat heeft Azul'Char hiermee te maken?
Abonneren op:
Posts (Atom)